İslam, bireysel görev ve sorumluluklarımız yanında bize toplumsal görev ve sorumlulular da yüklemiştir. Toplumda var olan kötülükleri ortadan kaldırmaya çalışmak, iyiliği egemen kılmak, kamu düzenine uymak ve kamuya ait olanı korumaya çalışmak, çevreyi temiz tutmak, ayrımcılık yapmamak, hak ve hukuka riayet etmek bu toplumsal sorumluluklarımızdan ilk akla gelenlerdendir. Peygamberimiz, “Mümin, başkalarının elinden ve dilinden güvende olduğu kimsedir.”[1] buyurarak çevreye ve çevredekilere karşı olan sorumluluğumuzun mümin kişiliğimizle irtibatlı olduğunu açıkça vurgulamıştır.

Yol, cadde, park, piknik alanları, nehir, sahil, orman ve çeşme gibi kamuya ait toplu kullanım alanlarını ve araçlarını temiz tutmak dinimizin çok açık bir emridir. Bu hususta ihmalkâr davranıp gerekli titizliği göstermeyenler Allah katında sorumlu olurlar. Nitekim Peygamberimiz (s.a.v.), “İmanın yetmiş küsur mertebesi vardır. En üstünü kelime-i tevhid, en aşağısı gelip geçene eziyet eden bir şeyi yoldan kaldırmaktır.”[2] buyurmuş, diğer bir hadiste de insanlara eziyet verenin kaldırılmasını yol hakkı olarak ifade etmiştir.[3] Bu bakımdan kamunun ortak kullandığı yol, park, orman, sahil, deniz gibi yerlere cam, şişe, izmarit atmak, çöp dökmek, pislik atmak hem dinimiz hem de ahlak bakımından günah ve ayıp sayılabilen hususlardır. Müslümanlar bu gibi yanlış davranışlardan kesinlikle sakınmalıdırlar.