Şevval Ayı Orucu

İslam’da oruçlar hükümleri itibarıyla kısımlara ayrılır. Bunlar, farz olan oruçlar, vacip olan oruçlar ve nafile olan oruçlardır. Farz olan oruç, ramazan ayında tutulması Kur’an’la sabit olan oruçtur ki, hem edası hem de bir şekilde tutulamamışsa kaza edilmesi farzdır. Ramazan orucunun kefareti olan oruç farzdır. Vacip olan oruç ise, nezir (adak) orucudur. Nezir orucu kişinin dinen yükümlü olmadığı bir ibadeti yapmayı kendisi için bir yükümlülük hâline getirmesidir ki, adanan bu orucun tutulması gerekir ve vaciptir.Nafile oruçlar ise, farz veya vacip olmayarak Peygamber Efendimiz (s.a.v.) tarafından tavsiye edilen günlerde tutulan oruçlardır. Nafile oruçlar, sünnet, müstehap, mendup veya tatavvu kısımlarına ayrılır. İşte bu nafile oruçlardan birisi de şevval ayı orucudur. Kamerî takvime göre, ramazan ayını takip eden ay, şevval ayıdır. Şevval ayında altı gün oruç tutmak dinimizde güzel görülmüştür. Bu oruç hakkında Peygamber Efendimiz (s.a.v.), şöyle buyurmuştur: “Kim ramazan ayının orucunu tutar, arkasından da şevval ayında altı gün oruç tutarsa, bir yıl oruç tutmuş gibi olur.”^[1] Efendimiz (s.a.v.), bu hadisin tefsiri mahiyetinde bir başka hadîs-i şerifte şunları ifade etmiştir: “Bayramdan sonra altı gün oruç tutan, böylece yılın tamamını oruçlu geçirmiş olur.”^[2] Şevval ayı orucunun hükmü hakkında mezhep imamlarının görüşleri ise şöyledir:Şevval ayında altı gün oruç tutmak Hanefî mezhebine göre menduptur. Mâlikî mezhebinde şevval orucu müstehap görülmüştür. Şâfiî mezhebi alimlerine göre, Şevval ayı orucu müekked bir nafiledir. Hânbeli mezhebinde ise, bayram günlerinin hemen arkasından şevval ayında altı gün oruç tutulması sünnettir. Şevval ayı orucu ayrı ayrı günlerde tutularak bir aya yayılabileceği gibi, peş peşe tutmak da mümkündür. Şevval ayında, kazaya kalmış ramazan ayı orucunun kaza edilmesi de adanmış olan bir orucun tutulması da yine aynı sevabın elde edilmesi için yeterli olur.

Allah (c.c.), yaptığımız ve yapacağımız bütün salih amellerimizle birlikte şevval ayı oruçlarımızı da dergâh-ı izzetinde kabul buyursun.

^[1] Müslim, Sahih, 3/169/H. No:2815; Şuabu’l İman, 5/300, H. No: 3460.

^[2] İbn Mâce, Sünen, 5/242, H. No: 1705.