Kur’an terminolojisinde bu tabir, kalbin ilahî mesajı anlayamayacak ve duyamayacak hâle geldiği merhaleyi ifade için kullanılır. Bu konuda öncelikli olarak bilinmesi gereken husus, konu edilen mühürleme olayının maddi değil manevi oluşudur. Râgıb el-İsfahânî, batıl bir düşünce ve akidede olan veya haram kılınmış fiilleri işleyen insanın, eğer ileri gidip hiçbir surette gerçeğe yönelip bakmadığı takdirde, bu hâlin onun günahları hep hoş ve güzel görmesine yol açacağını söyler. Böylece onun, ilahî gerçeklere kapalı olması bakımından, sanki kalbine mühür vurulmuş gibi olur.[1]