Amel, iradeyle yapılan iş, davranış ve eylem demektir. Esasen tasdik ve ikrar da kalbin bir amelidir. Ancak amel denince daha ziyade kalp ve dil dışında kalan organların yaptığı işler anlaşılır. Dolayısı ile iman ile amel birbirinden farklı ve amel imanın bir parçası değildir. Fakat imanla amel arasında çok sıkı bir bağ ve ilişki vardır. Kur’ân-ı Kerîm’de “İman edenler ve sâlih amel işleyenler…” şeklinde birçok ayet vardır. Bu ayetlerde imanla sâlih amel ayrı ayrı zikredilmiştir. Bu da imanın amelden ayrı olduğunu göstermektedir. Ancak amelin imanı beslemesi yönü ile aralarında bir ilişki söz konusudur. Çünkü düşünce ve kalp alanından eylem ve hareket alanına çıkamamış olan bir iman, meyvesi olmayan ağaç gibidir. İman ışığının sönmeden parlaması ve gücünü artırması sâlih amellerle mümkün olur.