Bu anlamda Tirmizî’de bir hadîs-i şerif olduğu ifade edilse de Tirmizî’de rivayet edilen hadis şöyledir: Enes b. Mâlik (r.a.) anlatıyor: “Nebî (s.a.v.) hastalıktan bitkin düşmüş bir kişiyi ziyaret etti. Ona ‘Bundan önce Allah’a nasıl dua ediyordun?’ diye sordu. Hasta, ‘Allahım, ahirette vereceğin cezayı bu dünyada peşinen ver diye dua ediyordum.’ dedi. Peygamberimiz (s.a.v.), ‘Subhanallah, sen buna takat yetiremezsin. Bunun yerine ‘Rabbimiz, bize dünyada da ahirette de güzellik (hasene) ver.’[1]deseydiniz ya.’ buyurdu. Arkasından ona dua etti, adam da şifa buldu.”[2] Bu hadîs-i şerifte de sabır isteme konusu geçmemiştir. Ancak bir Müslüman karşılaşmış olduğu bir musibetten kurtulma noktasında dua etmeli, kurtuluşu Cenâb-ı Hak’tan dilemelidir. Sabır işi sabretmeyi gerektirecek bir durumun ortaya çıkmasından sonradır. Durup dururken “sabır ver” demenin herhâlde bir gereği yoktur. Zaten şu ayet de buna işaret etmiyor mu? “(Ey Peygamber!) Sabredenleri müjdele! O sabredenler kendilerine bir bela geldiği zaman: Biz Allah’ın kullarıyız ve biz Ona döneceğiz, derler.”[3]