Dinimiz çocukları Allah’ın anne-babaya verdiği bir nimet ve bir emanet olarak kabul eder. Onların bu emanet oluşları da anne-babalara büyük bir sorumluluk yükler. Yine inancımıza göre, anne ve babalar kıyamet gününde bu emanetlere karşı nasıl davrandıkları konusunda Allah’ın huzurunda hesap vereceklerdir. Yüce Allah, “Ey iman edenler! Kendinizi ve çoluk çocuğunuzu yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennem ateşinden koruyunuz.”[1] buyuruyor.

Anne ve babalar çocuklarından ergenlik çağı dediğimiz büluğ çağına kadar sorumludurlar. Bir farkla ki, kız çocuklarından onlar nikâhlanıncaya kadar sorumludurlar. Çocukların dindar, güzel ahlaklı bir eşle evlendirilmesi ana ve babaların üzerindeki sorumluluklardandır. Diğer taraftan evlatların güzel bir meslek eğitimi almaları da ebeveynler üzerindeki haklardandır. Ergenlik çağına gelmiş ve bir meslek sahibi olmuş evlat maddi olarak bundan böyle kendi geçimini kendisi sağlamış olacaktır. Dolayısıyla evlatların maddi olarak desteklenmesi ergenlik çağına ve bir meslek sahibi oluncaya kadardır. Evlenme noktasında evlatlar zorluk çekiyorsa, o takdirde baba onların evlenmesi için maddi yardımda bulunmalıdır. Bunu anlatan bir de hadîs-i şerif vardır: “Çocuğa güzel isim vermek, dinini öğretmek ve vakti gelince evlendirmek, evladın babası üzerindeki haklarındandır.”[2]