Kötü sıfat olan tembelliğe son vererek, bir an önce çalışmaya başlamak dinimizin emridir. Allah’ın resulü (s.a.v.) tembelliğin zararlarını çok iyi bildiği için, her namazın sonunda el açıp Allah’a dua ettiğinde çeşitli kötü, yanlış, zararlı ve istenmeyen şeyleri dile getirirken tembelliğe de vurgu yapar; Allah’a sığınırdı. Efendimiz (s.a.v.) bir hadîs-i şeriflerinde, “Ya Rabbi! Tembellikten sana sığınırım.” buyurmuştur.[1]

Daha İslam’ın tebliğinin ilk yıllarında alınan biatlerde yine tembellik edilmemesi konusunda uyarılar yer alır; Müslüman olan insanlar ona biat edince, Allah’ın emir ve yasaklarına riayet edeceklerine ve tembellikte bulunmayacaklarına söz verirlerdi.[2] Kur’an ve sünnette sıkça tenkit edilen tembellik, insanların dünya ve ahiretleri için zararlı şeylerdendir. Başarısızlığın başlangıcı tembelliktir. Onun için İslam dini insanları tembellikten sakındırmıştır. Aynı zamanda bütün peygamberler insanları tembelliğe karşı uyarmışlardır. Tembelliğin zıddı çalışkanlıktır. O da inanan insanların şiarıdır ve her türlü başarının yolu oradan geçer.