Dua, ibadet etmek, yardım istemek, yalvarıp yakarmak, Allah’a rağbet etmek anlamlarına gelir. Duanın içinde tevhit ve sena (övmek); Allah’tan af, rahmet ve manen yak(ın)laşmanın yanında dünya nimetlerinden de bir şeyler talep etme gibi hususlar vardır.

Dua önemlidir. Çünkü dua başlı başına bir ibadettir. Allah (c.c.) buyuruyor ki, “(Resulüm!) De ki: (Kulluk ve) yalvarmanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin?”[1] Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ise, “Dua ibadetin özüdür, beynidir.”[2]buyurmuştur. Zira duada kulun acziyetini itiraf, kulluk bilincinin ifadesi, verilen nimetlere şükretmek gibi güzellikler vardır. Kulun duadan maksadı, arzuladığı muradına ulaşması; Cenâb-ı Hakk’ın kendisine dua edilmesini istemesinin sebebi ise kullarına ihsanda bulunma arzusudur.